Roztoczańskie lasy liściaste, z niezwykle bogatą fauną, zawsze skupiały na sobie uwagę możnych. Dogodne warunki do życia znajdowały tu najcenniejsze gatunki zwierzyny łownej takiej jak żubr, łoś, jeleń, niedźwiedź, wilk i ryś.

Wielki miłośnik przyrody, kanclerz Jan Zamoyski otworzył tu w 1589r. swój prywatny rezerwat zwany "Zwierzyńcem". Ponad 400 lat ochrony przyrody na Roztoczu znalazło swoją kontynuację w Roztoczańskim Parku Narodowym. Roztoczański PN chroni obecnie m.in. wspaniałe naturalne lasy - głównie bukowo-jodłowe, które pokrywają ponad 93% jego powierzchni. Do 1806 roku przetrwały tu tarpany (konie leśne), które w czasie likwidacji zwierzyńca rozdano okolicznym chłopom. W wyniku krzyżowania z koniem domowym, powstała wyjątkowo odporna rasa konia - konik polski, którego można tutaj spotkać, i który jest symbolem parku.

Koniki można zobaczyć głównie nad stawami Echo na terenie parku. Są tutaj także bobry, które nie budują żeremi, tylko kopią kanały i nory. Z wierzchołka Bukowej Góry rozpościera się widok na charakterystyczne dla tych okolic różnokolorowe pasy pól uprawnych.

Na skraju Parku, u podnóża wzgórza Zalesie, znajduje się wąwóz Wielki Rów powstały w zalegających tu pokładach lessowych. Miejsca takie, tworzą się na skutek erozji i rozjeżdżania ich przez wozy. Miejscowa ludność nazywa je głębocznicami. Stanowią one idealne miejsca lęgowe dla bardzo rzadkiej w Polsce kraski. Ptak ten, występujący na obrzeżach Parku, drąży poziome norki w ziemi, które służą mu za gniazda. Obszar Parku był miejscem walk podczas powstania styczniowego oraz I i II wojny światowej.