Obydwie powieści Marii Nurkowskiej. W pierwszej Nakarmić wilki absolwentka warszawskiej SGGW, jedzie w Bieszczady, by zebrać materiał do pracy doktorskiej na temat migracji wilków.

Wprowadza się do prowizorycznej chaty usytuowanej w środku lasu, którą oprócz niej zamieszkują dwaj inni naukowcy. Mężczyźni nie wierzą, że ich nowa towarzyszka wytrzyma trudy życia w lesie. Kasia jednak okazuje się osobą nie tylko odporną na niewygody, ale też wyjątkowo odważną. Pierwsza nocna obserwacja wilków staje się początkiem wielkiej fascynacji Katarzyny, a kolejne, coraz bliższe spotkania z watahą sprawiają, że między dziewczyną a wilkami wytwarza się niesamowita więź. W jej obliczu wszystkie miejskie rozczarowania tracą znaczenie.

Requiem dla wilka jest kontynuacją powieści Nakarmić wilki, w której młoda reżyserka Joanna przyjeżdża w Bieszczady, do wsi, w której przebywała Katarzyna bohaterka Nakarmić wilki. Joanna chce się spotkać ze swoim idolem, starym reżyserem, który w Bieszczadach kupił dom. Z początku niechętny jej mężczyzna po jakimś czasie zaczyna się nią interesować. Okazuje się, że pamięć o Kasi jest we wsi ciągle żywa, jej tajemnicze losy wciąż nie dają spokoju tym, którzy się z nią zetknęli...