Szop pracz to z wyglądu sympatyczne zwierzątko z rodziny szopowatych. Według badań opublikowanych w 2012 roku szop pracz można spotkać na zachodzie Polski, głównie w województwach lubuskim i zachodniopomorskim) np. w Parku Narodowym „Ujście Warty” oraz w rezerwacie „Łęgi Słubickie” niedaleko Słubic.

Nazwa szop pracz prawdopodobnie wzięła się od tego, że zwierzęta te, gdy nie są głodne mają zwyczaj moczyć swój pokarm w wodzie i pocierać przednimi łapkami, jakby prały. Gdy szop jest jednak głodny to zapomina o tym zwyczaju, bo w głowie ma tylko jedzenie.

Najbardziej charakterystyczną cechą szopów jest to, że wokół oczu ma czarną sierść, silnie kontrastującą z ubarwianiem reszty twarzy. Przypomina dzięki temu Zorro :-). Brzegi zaokrąglonych uszu obwiedzione są linią białej sierści. A pierścieniowe ubarwienie ogona pomaga szopowi podszyć się pod lemura katta. Reszta ciała szopa pokryta jest sztywnymi włosami okrywowymi w kolorze szarym lub brązowym (rzadziej).

Szop porusza się dotykając powierzchni ziemi całą stopą, może też stawać na tylnych łapkach, jeśli chce zbadać dokładniej, to co ma w przednich łapkach. Ciekawostką jest to, że szop może odwrócić stopę o 180 stopni, co pomaga mu w schodzeniu z drzewa głową w dół. Świetnie też znosi mrozy i chłód.

Od głowy do zadu ciało szopa ma długość od około 40 do 70 cm, nie licząc puszystego ogona o długości od około 20 do 40 cm. Wysokość szopa w kłębie wynosi od 23 do 30 cm. Masa ciała dorosłego szopa zazwyczaj wynosi 3,5-9 kg.

Ciąża trwa zwykle od 63 do 65 dni, a miot składa się zwykle z dwóch do pięciu młodych. Samce nie zajmują się opieką nad młodymi, a młode szopy rodzą się ślepe i głuche.

Szop żywi się właściwie wszystkim. Od drobnych zwierząt (m.in. płazy, ryby, raki, ślimaki) poprzez ptasie jaja do owoców i nasion, zwłaszcza orzechów, jagód, borówek i malin. Jeśli jednak trafi na padlinę to zje i padlinę.

Naukowcy twierdzą, że jest szkodnikiem ekosystemów, a to przez to, że czyni szkody we wszystkich strefach. Nie tylko na ziemi, ale i na drzewach, a że świetnie pływa więc w wodzie także. Zagrożone są zwłaszcza gatunki rzadkie i ginące, jak np. kuraki leśne, duże dziuplaki, drozdy, ptaki siewkowe, wodne i wodno-błotne. Szop znajduje się na liście gatunków inwazyjnych w Polsce; jest też gatunkiem łownym i nie obejmuje go okres ochronny. Najważniejszymi naturalnymi wrogami szopów są ryś rudy, kojot i puchacz wirginijski, ten ostatni głównie dla młodych szopów.