Wszyscy widzimy drzewa, jest to rzecz oczywista, z którą nie dyskutujemy. Jednak nasi przodkowie nie widzieli drzew. Widzieli cisy, dęby, sosny lub graby.

My także spróbujmy spojrzeć na nie bardziej wnikliwie. W świat drzew, który nas otacza. Znamy je tylko z widzenia, a jednak przy bliższym poznaniu okazuje się, że mają swoje ciekawe losy, swoje kraje pochodzenia, swoje bliższe i dalsze rodziny, swoje upodobania i fobie, mają wrogów, cierpią na różne choroby i inne niedole. Poznajmy bliżej drzewa iglaste...

CIS
Trudno dokładnie określić jaką ma koronę. Może być kulista, stożkowa, jajowata, albo nieregularna i rozwichrzona. Może mieć jeden wierzchołek lub kilka. Dlatego też po koronie nie polecam dochodzenia, czy z cisem mamy do czynienia. Najłatwiej poznać cis po igłach, bez względu na porę roku, bo ma je zimą i latem, a zrzuca co 6-8 lat, i to nie od razu, lecz partiami. Igły cisa są płaskie, od góry połyskliwe i ciemnozielone, od spodu jaśniejsze i matowe, z obustronnym nerwem środkowym, szablasto wygięte. Miękkie, miłe w dotyku. Owoce cisa też są charakterystyczne: czerwone jagódki w kształcie kubeczków, a w nich brązowoczarne nasionka. Uwaga jagódki z nasionami są trujące! Jadalna jest tylko osnówka, ale mdła i nie warto narażać się na przypadkowe połknięcie pestek.

JAŁOWIEC
W Polsce najpowszechniejszy jest jałowiec pospolity, wysoki krzew lub drzewo dochodzące do 12 m wysokości. Igły ma szydłowate, sztywne, ustawione prostopadle do do pędu po trzy, jedna daleko odstająca od drugiej. Po pniu jałowca możemy poznać czy jest młodym, czy starym osobnikiem. Młody ma koronę ciemnoszarą, podłużnie porysowaną, starszy - pokryty jest strzępiącymi się łuskami. Kuliste jagody jałowca, są w pierwszym roku zielone, dojrzewają dopiero na drugą lub trzecią jesień, we wrześniu, i stają się ciemnobrązowe, fioletowogranatowe, wreszcie czarne z sinawym nalotem. Bardzo malowniczo wygląda jałowiec obsypany jagodami nowymi i zeszłorocznymi jednocześnie.

JODŁA
Jedynym naszym krajowym gatunkiem jest jodła pospolita, zwana także jodłą biała. Jest wyniosłym drzewem, dochodzącym w dobrych warunkach do trzydziestu kilku metrów wysokości. Pień ma prosty, korę popielatoszarą. Igły jodły są ciemnozielone, błyszczące, jakby polakierowane, płaskie, ułożone grzebieniasto. Każda igła ma na spodzie dwie podłużne pręgi. Szyszki są okazałe, walcowate, wznoszące się prosto ku górze. W końcu września, gdy dojrzewają, z zielonych robią się brunatne, a już w październiku rozsypują łuski i na drzewie pozostają po nich tylko świeczkowate, ale też dekoracyjne ośki.

MODRZEW
W Polsce występuje w stanie naturalnym dwa gatunki modrzewia: modrzew europejski i modrzew polski. Jest to jedyny polski iglak, który traci igły na zimę. Kwitnie od końca marca do pierwszych dni maja. Jego kwiatami męskimi są różowożółte jajowate kotki skierowane w dół, żeńskimi - czerwone szyszeczki, skierowane do góry, od spodu otoczone wianuszkiem igieł. Szyszki modrzewia są drobne, wzniesione do góry, jajowate, najpierw jasnobrązowe, potem szare. Dojrzewają w tym samym roku, na przełomie października i listopada, rozchylają łuski, wysypują nasiona, ale nie spadają z drzewa, lecz trwają na nim jeszcze rok, dwa, a czasem i dłużej.

SOSNA
Korona sosny pospolitej, czyli zwyczajnej w młodości jest stożkowata, w późniejszym wieku sklepiona, by wreszcie stać się parasolowata. Igły jej są ostre, zgięte, szarozielone lub niebieskozielone, z woskowym nalotem. Dochodzą do 7 cm długości. Szyszki nie odznaczają się ani szczególną urodą, ani wielkością - są popielate, matowe, zwisające, nie dłuższe niż igły. Kwitnie w maju i czerwcu kwiatkami podobnymi do malutkich rdzawych szyszeczek.

ŚWIERK
Osiąga około 50 metrów wysokości. Pień ma walcowaty, korę na nim początkowo gładką, czerwonobrązową, później szarobrązową w zaokrąglone, nieckowate łuski. Koronę nosi wysoko. Igły świerka są krótkie, do 2 centymetrów, ciemnozielone, połyskliwe, prężne, kłujące, a szyszki duże, do 15 centymetrów długości, zwisające, brunatnozłotawe. Świerk kwitnie w kwietniu i maju. Nasiona jego dojrzewają już w październiku i wyfruwają z szyszek aż do wiosny.