Styl orientalny to bardzo uporządkowane połączenie takich elementów jak roślinność, woda, drewno i kamień. Ogrody w tym stylu nazywane są miniaturowymi krajobrazami.

Głównym elementem stylizacji, a jednocześnie rodzajem nawierzchni jest równomiernie rozsypany żwir oraz pojedynczo rozmieszczone głazy o różnorodnych kształtach jako walory rzeźbiarskie mające symbolizować góry.

Nastrój ogrodów wschodnich jest uzależniony od odpowiednio dobranych roślin - architektonicznie ukształtowanych sosen, klonów, wiśni japońskich, różaneczników, azalii i oczywiście magnolii. Ważną rolę odgrywają zestawienia poziomych płaszczyzn mchu i żwiru z pionowymi formami bambusów, traw, lub paproci.

Orientalny styl wprowadzają także elementy małej architektury: podesty z barwionego drewna, mostki, kamienne i żeliwne latarenki, drewniane meble oraz ażurowe altany i pawilony. Tradycyjną ozdobą są też stukawki. Początkowo spełniały praktyczną rolę, odstraszając od upraw dzikie zwierzęta. Styl orientalny nie jest wierną kopią oryginalnego japońskiego ogrodu, ale zawiera elementy zapożyczone z niego i wykorzystuje je w sposób zgodny z zachodnimi ideałami i stylem życia.